Hoofdstuk 27

==

Phil had het niet serieus genomen, al die onzin van Lou over het opzetten van een eigen zaak. Hoe moest ze aan het geld komen? Hij was absoluut niet van plan om haar geld te lenen, eigen geld had ze niet en bij een bank zouden ze haar in haar gezicht uitlachen. Zo’n dure tent als haar voor ogen stond zou alleen in het centrum klanten trekken, en daar waren de huren exorbitant hoog.

Lou kon best een beetje boekhouden, maar dat was niet genoeg. Exclusieve taarten verkopen in een arbeidersstadje in het noorden van Engeland? Ha! Zij en die andere stomme teef zouden al na een dag failliet zijn. Hij vond het beneden zijn waardigheid om erop terug te komen, maar hij bleef koel en afstandelijk tegen haar.

Toch had hij haar nodig, want hij had Des en Celia en hun onmogelijke kinderen uitgenodigd om zondag te komen eten. Er was een prachtige Audi binnengekomen waar Des belangstelling voor had, maar hij twijfelde als een oud wijf. Onder het genot van een mooie lamsbout zoals alleen Lou die kon klaarmaken, zou hij Des misschien over de streep kunnen trekken.

Intussen moest hij zijn vrouw duidelijk zien te maken dat ze over de schreef was gegaan – ze had tegen hem gelogen, ze had ondanks zijn protesten een natte hond binnengelaten én ze had weer contact met haar oude vriendin Deb.

Hij zorgde ervoor dat Lou het merkte toen hij zaterdagochtend een uur eerder opstond dan normaal, en dat ze zag dat hij zijn mooiste overhemd aantrok. Hij neuriede luid en vrolijk, want hij neuriede nooit en dit zou haar argwaan wekken.

‘Mocht je me straks willen bellen, ik moet mijn mobiel een tijdje uitzetten,’ meldde hij nog, voordat hij verdween in een wolk van zijn duurste aftershave, van een ander merk dan hij doordeweeks gebruikte. ‘Ik heb een belangrijke bespreking.’ Phil kon de radertjes in haar brein horen ratelen.

==

Lou parkeerde bij de supermarkt, maar in gedachten was ze nog thuis. Ze zag Phil voor zich en hoe hij zich voorbereidde op een dag op de zaak. De verschillen met anders waren subtiel, maar voor haar geoefende oog wel opvallend. Natuurlijk had ze het mooie overhemd gezien, en had ze de aftershave en het vroege tijdstip opgemerkt. En hij zette zijn mobiel nooit uit, hooguit op de trilstand als hij niet gestoord wilde worden. Wilde hij haar terugpakken omdat ze weer contact had met Deb? Of voerde hij echt iets in zijn schild? Laat je niet opfokken, Lou, zei ze tegen zichzelf. Hij begint heus geen nieuwe verhouding, niet na de laatste keer.

==

Sue Shoesmith stond al bij de showroom te wachten toen Phil aan kwam rijden. Snel schoof hij de trouwring van zijn vinger. Hij legde hem in het handschoenenvakje voordat hij uit zijn Audi stapte.

‘Heb ik je laten wachten?’ Met veel vertoon keek hij op zijn horloge, hoewel hij wist dat hij op tijd was. Hij zei het alleen maar om haar het gevoel te geven dat ze belangrijk voor hem was.

‘Nee hoor,’ zei Sue met de mosgroene ogen. Er speelde een glimlach om haar glimmende rode lippen. ‘Ik kon gewoon niet wachten.’

‘Kom binnen, straks vat je nog kou,’ zei hij, hoewel het een zachte ochtend in mei was.

Hij volgde zijn gewone routine: alarm uitschakelen, lichten aandoen en het koffiezetapparaat aanzetten. Zij bleef staan wachten, maar hij kon aan haar zien dat ze popelde om de auto te zien. Met een overdreven hoffelijk gebaar maakte hij de deur van de showroom open.

De mg stond er schitterend bij, dat moest hij toegeven. Hij had de auto de vorige avond alleen vluchtig gezien, en hij had het aan Bradley overgelaten om hem naar binnen te rijden. Haar mond viel open – Phil wist dat de auto was verkocht. Met ogen op steeltjes liep ze eromheen.

‘Wat een prachtige auto,’ hijgde ze.

‘Dat had ik toch gezegd.’

‘Mag ik er even in zitten?’

Phil hield het portier voor haar open en ze stapte elegant in. Mooie benen. Heel erg mooie benen. Ze probeerde zich voor te stellen hoe het zou zijn om in de auto te rijden; haar handen gleden over het stuur, ze probeerde de pedalen, stelde de spiegels in.

‘Mag ik een proefrit maken?’

‘Dan moet ik wel mee,’ antwoordde hij bijna verontschuldigend.

‘Natuurlijk,’ zei ze hees.

‘Wil je snel nog een kop koffie voordat we gaan?’

‘Dat lijkt me heerlijk.’

Ze stapte niet even gracieus uit als ze was ingestapt. Hij ving een verrukkelijke glimp van haar dijen op en de kanten rand van een kous. Ze wisten allebei dat ze het met opzet deed.

==

Nadat Lou de boodschappen van de supermarkt had opgeborgen trok ze oude kleren aan. Hoewel ze tegen zichzelf bleef zeggen dat ze Phils spelletje niet al te serieus moest nemen, had ze de afgelopen twee uur als een patholoog-anatoom sectie verricht op het huiselijke toneelstukje van die ochtend en alle organen blootgelegd. Haar conclusie luidde dat Phil zondag niet het gelukkige gezinnetje zou willen spelen met Des en Celia als een andere vrouw hem het hoofd op hol had gebracht, dus was ze op een perverse manier blij dat ze zouden komen. Ze zou het extra feestelijk maken en alle registers opentrekken: zelfgemaakte bouillon, vlees met gemengde groente en Yorkshire-pudding met dikke, zelfgemaakte uienjus en een chocoladetaart met slagroom toe. Hij probeerde haar gewoon op stang te jagen omdat ze weer contact had met Deb en omdat ze Clooney had binnengelaten. Hij zou veel geheimzinniger doen als hij een affaire had en juist zijn best doen om haar niets te laten merken. Mal mens, zei ze tegen zichzelf, je bent gewoon paranoïde.

==

Sue trapte het gaspedaal in en de auto schoot weg. ‘Wow,’ zei ze. ‘Wat een krachtige motor.’

‘Zeker. Hij is zo snel als een kat, maar jij bepaalt het tempo. Ik vertrouw erop dat we in goede handen zijn,’ zei Phil hoffelijk.

Sue lachte hees. ‘In dat geval moet ik misschien naar een hogere versnelling schakelen en kijken wat er gebeurt.’ Ze gaf de woorden duidelijk een dubbele betekenis.

Phil reageerde met een verlegen kuchje en een opmerking over de geavanceerde versnellingsbak. Niet te veel, niet te snel, dacht hij. Rustig aan, dan breekt het lijntje niet. Vrouwen deden altijd meer hun best als ze niet onmiddellijk konden krijgen wat ze wilden hebben.

==

Gewapend met vuilniszakken trok Lou de trap naar de zolder omlaag en nadat ze heel diep adem had gehaald klom ze naar boven. Ze deed het licht aan, en het zwakke schijnsel van een lamp met een laag wattage viel over de opgeslagen spullen.

Het was heel stil onder het dak, alsof alles het liefst ongestoord wilde blijven staan, alsof de spullen met rust gelaten wilden worden.

Maar die spullen rustten hier niet in vrede, wist Lou. Hun energie was allesbehalve dood, en ze vormden een bedreiging voor haar gemoedsrust met hun verleidelijke belofte van een droom die nooit was uitgekomen. Ze ging weer naar beneden om een lamp van honderd watt te halen.

==

Nadat alle papieren waren ondertekend en de cheque was uitgeschreven, gaf Phil Sue een sleutelhanger van P.M. Auto’s met haar nieuwe sleutels eraan en een fles Moët die hij door zijn nieuwe hulpje Dennis had laten halen – geen goedkope prik voor deze klant. Ze gloeide helemaal van opwinding over haar aanschaf, vooral omdat ze er meteen in weg kon rijden. Dit was een vrouw die niet op dingen wilde wachten, dacht Phil.

‘Je hebt een volle tank en we hebben nieuwe matten neergelegd.’ Hij knipoogde naar haar op een manier die boekdelen sprak: Je bent zó bijzonder, dit doe ik echt niet voor iedereen.

‘En als ik ergens problemen mee heb, kan ik je dan... persoonlijk bellen?’ vroeg ze terwijl ze hem recht in de ogen keek.

‘Vanzelfsprekend.’ Hij streek glimlachend over de motorkap alsof hij de huid van een vrouw masseerde. Ze keek naar zijn hand en begon bijna te spinnen. ‘Een heel bijzondere auto voor een heel bijzondere dame.’

Sprakeloos van verrukking over het compliment keek ze hem aan.

‘Pas goed op jezelf,’ zei hij op opgewekte toon, alsof hij vond dat hij te ver was gegaan en nu weer afstand nam. ‘Rij voorzichtig, maar geniet van je auto. Het leven is te kort om altijd maar braaf te zijn.’

‘Ik hou niet van braaf,’ zei ze.

Komt dat even goed uit, dacht Phil. Ik ben dol op stoute vrouwen.

Sue Mooie Groene Ogen stapte in haar auto en startte de motor. Ze toeterde en stak een lange, elegante arm uit het raampje om naar hem te zwaaien. Ze zou hem natuurlijk bellen, onder een of ander voorwendsel. Hij gaf het drie dagen.